SÜTÜ BOZUK!…

Yoğurtçu çırağı kötü arkadaşlarına uyup bir hırsızlık olayına karışmış, yakalandığı gün mahkemeye çıkmış, iki ay ceza almış ve akşamına hapishaneye gönderilmişti.

Pişmanlıkla geçen iki ayın sonunda ise sabıkalı biri olarak dışarı çıkmıştı.

Ustasının yanına gidince pek iyi karşılanmamış, hatta kovulmuştu dükkandan.

Oysa tek istediği işine geri dönebilmekti. Yaptığı kabahatin farkındaydı ve fazlasıyla pişmandı. Ne dese dinletemememişti ustasına. Ustasının çok sevdiği Ömer hocaya gidip durumu anlatmıştı sonrada. Ömer hoca da genç adamı kolundan tuttuğu gibi tekrar yoğurtçu dükkanına getirmişti.

-“Yapma be ustam. İnsan öldürmedi ya bu çocuk affetmeyesin. Gençtir yapmış bir cahillik. Biz büyükler onlara doğru yolu göstermeliyiz öyle değil mi? Hadi affediver de öpsün elini. Yine devam etsin işine.-” demişti gülümseyerek.

Fakat Yusuf ustanın yüzünde en ufak bir değişme olmamıştı. Eliyle dükkanın köşesindeki bir çöp varilini gösterdi.

Ve şöyle dedi; -“Yoğurdun iyisi kaliteli sütten olur. Bizim çıraklar arada bir sütü bozarlar. Bende yoğurduma bir laf gelmesin diye bozuk sütü hiç düşünmeden kaldırır atarım çöpe. Bozuk sütten de, sütü bozuktan da olmaz bu iş hocam. Şimdi bana gönül koymadan  de get yoluna-” demişti…

Ömer hoca sıkıca tuttu genç adamın kolunu. Yoğurtçu dükkanının önünde ışıl ışıl  parlayan gözlerine bakıp, başını salladı.

Aradan tam on beş sene geçti. Yusuf usta artık mesleği oğullarına bırakmış ve torunlarını okula götürüp getirmekle uğraşıyordu emekliliğin ilk günlerinde. Okulun ilk günü torununu sınıfına kadar götürmek istedi. Zira küçük çocuk biraz korkuyordu.

Hatta onu öğretmeniyle tanıştırmayı bile düşündü. Genç öğretmenin yanına yaklaşıp kendini ve torununu tanıttı. Genç öğretmen ise Yusuf ustanın elini sıkıca tutup,

-“Beni hatırlamadın mı ustam. Ben Selim. Hani şu hırsızlık yapan çırağın.-” demişti en ufak bir kızgınlık belirtisi olmadan, hem de gülümseyerek.

-“Ama, ama nasıl olur? -” diye sordu Yusuf usta. Genç öğretmen o an titrek bir sesle başladı anlatmaya.

-“Sen bozuk sütü çöpe atarım, sütü bozuktan da bir şey olmaz, deyip o gün dükkandan gönderdiğinde beni, kendimi o kadar kötü hissettim ki. Bir hata yapmıştım ve insanların bana hep bu gözle bakacağını düşündüm. Oysa rahmetli Ömer hoca bana bozuk sütten peynir ve çökelek yapıldığını anlattı uzun uzun. Elimden tuttu, bana inandı güvendi, bir hata yaptım diye beni dışlamadı ve hatamı telafi etmemi sağladı. Üniversite sınavına girip kazandım. Şimdi ise şükürler olsun ki Öğretmen oldum. Ustam senin anlayacağın bozuk sütün işe yaradığı gibi, sütü bozuk dediğinde bir işe yaradı yani. – “