Keramet

Bir adam çok sevdiği bir kadına şiirler yazıyordu. Sonra kadın ansızın onu terk etti.

Adam kadının ardından şiirler yazmaya devam etti. Daha çok yazdı.

Ve günün birinde çok ünlü bir şair oldu.

Yıllar sonra kadının yaşadığı kente gitti ve büyük bir şiir dinletisi sundu.

Dinleti bittiğinde kadın kolunda kocası ile çıkışa geldi ve adama

”merhaba” dedi.

Adam ona sıradan bir insana bakar gibi baktı.

Kadın,”beni tanıdın mı ” dedi.

Adam, ”hayır tanıyamadım” dedi

”Nasıl tanımazsın! Uğruna şiirler yazdığın kadınım ben, seni şair yapan kadın” dedi kadın.

Adam kadına baktı ve şöyle dedi:

”Keramet sende olsaydı, kolundaki adam da şair olurdu.

Pablo Neruda