İnsan Kendi Bataklığında Boğulur

Belki üç sene önce akrabalarının düğününe Türkiye’ye misafir olarak gelen Rita ile buluşmaya karar vermişlerdi artık. Dört gün sonra Türkiye’ye gelecek sevdiği için hazırlıklara başlamıştı bile. Eli ayağına dolaşmıştı Kenan’ın. Sevincinden, heyecanından yüreği kuş olup uçacaktı sanki. Bir hafta önce gördüğü yüzükleri almak için kuyumcuya giderken, gözü sürekli telefonda olduğundan yola doğru düzgün bakamıyordu bile.Rita’dan peşpeşe gelen üç mesajı ekrandan okumaya çalışırken, yaya yolunda karşıdan karşıya geçmekte olan, telefona daldığı için de aracını göremeyen kadına çarptığı anda, olanca gücüyle frene bastı. Acı bir çığlık gibi yankılanan fren sesinden sonra, çarpmanın etkisiyle metrelerce havaya fırlayan kadın kanlar içinde yere düştüğünde soğuk soğuk terledi Kenan. Sağına soluna bakıp, kimsenin olayı görmediğinden emin olduktan sonra biran bile tereddüt etmedi. Ve gaza bastı, yaralı kadını umursamadan.

“Ya öldüyse? Rita ya kavuşmama bu kadar az bir zaman kalmışken hapise giremem.” diye geçirmişti içinden o. An… Olay yerinden hızla uzaklaştı. Fakat gözlerinin önünden gitmiyordu kadının o hali… Eve gitti hemen. Aracını garaja çekip, üzerini araç kılıfıyla iyice örttü. Bir zaman aracıyla dışarı çıkmayacaktı. Sonrada satıp elden çıkarmayı düşünüyordu yakalanmamak için …

Yaralı kadının ne halde olduğunu düşünmek istemiyor, günler sonra kavuşacağı sevdiğini düşünmeye çalışıp rahatlatmaya uğraşıyordu kendini…

Son mesajlarına baktı sevdiğinin. Yarım yamalak Türkçesiyle,

-“Aşkım artık çok az bir zaman kaldı kavuşmamıza. Herşey yolunda giderse, kalplemizin bağlandığı gibi kırmızı kurdaleli yüzüklerde ellerimizi bağlayacak birbirine-” yazısını görünce içi biraz rahat eder gibi olmuştu… Sevdiğine de söylemeyecekti bu durumu. Bir tek kendi bilecek. Ve unutacaktı zamanla bu kazayı… Güzel mesajlar yazdı sonra peşpeşe Rita’ya…Ve biraz uyumak istediğini de ekledi mesajlarına…

Soğuk bir duş aldı. Unutmak istesede gitmiyordu aklından o an.”Yardım etseydim keşke. Belkide kurtarabilirdim. Hastahaneye yetiştirebilirdim belkide birşey olmadan. Kurtarabilirdim yaralı kadını”diye beynindeki düşünceler rahat bırakmıyodu bir türlü. Duştan sonra uyumaya çalıştı. Zorda olsa uyumuştu en sonunda. Beş saat kadar sonra uyandığında ise Rita’nın mesajlarına cevap vermediğini görmüştü… Akşamı bekledi. Yine cevap yoktu… Aradı ama cevap veren de olmamıştı.Fazlasıyla meraklandı. Almanyada’ki Hala kızını aramıştı.Rita onun çok yakın arkadaşıydı nasıl olsa.Neden cevap vermediğini ondan öğrenebilirdi. Arkadaş grubuyla şehir dışına çıkacağını söylemiş Rita meğerse. İlk defa Kenan’a yalan söylemişti üç sene boyunca. Böyle bir seyahatten o günlerde hiç bahsetmemişti oysa Rita.Evde vakit geçirdiğinden bahsetmişti sürekli. Olumsuz birşeyler oluyordu. Hep nazar değmesinden korkardı belkide nazar değiyordu sevgilerine… Sonraki üç gün hiç evden çıkmadı Kenan. Polislerin, çarptığı kadın olayından dolayı gördükleri yerde tutuklayacaklarından çekiniyordu… Ve o üç gün boyunca Rita tek bir mesaj bile yazmamış, bir defa bile aramamıştı.Belkide yaptığı kötülüğün cezasını çekiyordu.Ve Rita’nın kendisinden ayrılacağından korkuyordu fazlasıyla.

Annesi onca hazırlık yapması gerekirken Kenan’ın günlerce evde kalmasına şaşırmıştı.Sonuçta Rita gelecekti. Yıllarca beklediği Rita yüzük takmak için gelecekti. Neden hazırlık yapmıyordu peki? Defalarca sebebini sorsada Kenan gerçeği söylemedi.Belkide çarptığı kadın ölmüştü.Üç gün içinde ne bir polis kapısını çaldı. Nede olay hakkında kendisini arayan birileri olmuştu…

Dördüncü günün akşamı Rita’nın uçağa biniş zamanı yaklaşırken aklına hep iyi şeyler getirmeye çalıştı Kenan.

-“Benden vazgeçmemiştir.Biletini çoktan almıştı. Belkide telefonu çaldırdı. O yüzden cevap veremiyor.Benim Ritam beni bırakmaz-” diye geçirdi içinden… Ve böyle teselli etti kendini.

Bu düşüncelere daldığında ise annesinin bayılıp yere düştüğünü görüp ancak sıyrılabildi düşüncelerinden. Tansiyonu yükselmişti her zamanki gibi. Ama bu defa rengi benzi atmış titriyordu. Annesini kucağına alıp hemen aracına bindirdi ve hastahanenin yolunu tuttu. Kaza yaptığı caddeden geçmek istemediği için arka yolu kullanıp en kestirmeden hastahaneye götürdü annesini. Ve acilden giriş yapıp telaşla doktorların annesine müdahale etmesini beklerken telaşla hastahane koridorlarında dolaşmaya başlamıştı. Hasta odalarının camekan kısmına yaslandı.Bir yanda sevdiğinden haber alamazken biryanda annesinin durumu moralini oldukça bozmuştu Kenan’ın. Camekan kısımdan hasta odasına önemsemeden baktığında ise yüzü bembeyaz oldu biranda Kenan’ın… Hemen telaşla hasta odasının kapısını açıp içeriye girdi… Ve bağırıp çağırmaya başlamıştı ne dediğini bilmeden… Hemşireler koşup gelmiş kim olduğunu sorup, dışarıya çıkması için ikaz ederlerken,

-“Rita… Rita ne oldu sana? Sen… Bu nasıl olur ALLAH’ım? -” diye bağırmaya başlamıştı Kenan yaşlı gözlerle. O anlarda ise hemşire sakineştirmek ister gibi çekiştirmişti Kenan’ı kolundan…

-“Tanıdığınız birimi beyefendi?Neyi olursunuz? Bu bayan yabancı herhalde? Yakınlarına ulaşamadık. Üç gün önce Üst caddede yaya yolunda kalpsiz adamın teki çarpıp kaçmış zavallı kadına.Siyah bir jipmiş. Ama polisler kimin yaptığını bulamamış. Arkasına bile bakmamış. Hastahaneye getirse belki kurtulabilecekken çok geç müdahale edildi. Şimdi bitkisel hayatta. Ve hayata dönmesi çok zor-“dediğinde dizleri üzerine çökmüştü Kenan. Rita’nın elinde sıkı sıkıya tuttuğu ve hemşirelerin bile farketmediği kağıdı aldı elinden gözyaşlarıyla… Kağıtta,

-” Kumrular caddesi. Tükenmez sokak. NO:11 ESENLER”yazıyordu…

Hıçkırıklarla Ritanın elini yüzüne koydu sonra… Ve

-” Sürpriz yapmak istemiş… Ne yaptım ben ALLAH’ım? – “” diye gözyaşları dökmeye başladı o gün yüzük takmayı hayal ettiği sevdiği kadının başucunda…

Yazar: Suat Özge : Instagram – Youtube – Facebook