10 KASIMLAR ÇİÇEK KOKARDI

İlkokuldayken, sabah hepimiz okul yolunda elimizde çiçekler ile koştururduk… Çiçeği olmayan komşu bahçelerden koparırdı… Okulun girişindeki, ATATÜRK  heykelinin dibine özenle bırakırdık… Her 10 KASIM buram buram mis gibi çiçek kokardı….

Biz ATATÜRK sevgisi ile büyüdük büyütüldük… Sadece kitaplardan, şiirlerden, marşlardan öğrenmedik onu sevmeyi… Evde ailelerimiz, sokakta insanlar, çarşıda esnaflar, mahallede komşularımız,  okullarda öğretmenlerimizin konuşmalarında, kalplerinde, davranışlarında gördüğümüz, sevgiyi saygıyı hissedip büyüdük…. İçinde nefret hissiyle büyüyenler olduğunu bilmeden büyüdük….

Her 10 KASIM sabahı heyecanla girdiğimiz okul bahçesinde, uslu uslu dolanıp, törenin yapılacağı alanda sıraya girerdik….  Dokuzu beş geçe, sirenler çalar, saygı duruşuna geçilirdi… Yürüyenler yürümez, sokaklardaki arabalar hareket etmez, içindekiler inip arabanın yanında hareketsizce dururdu… Sirenin sesi ruhumuza işleyene kadar sessizce, saygıyla, gururla durur göz yaşımızı tutamazdık…..

Haftalar öncesinden çalışmalarımız başlardı, günün anlam ve önemine ait kompozisyonlar, şiirler hazırlatırdı öğretmenlerimiz…. İçlerinde en içten olanı seçilir, törende herkese okunurdu…. O kadar içten, o kadar duygulu okunurdu ki, hepimiz ağlardık….

O vakitler 10 KASIM yas günümüzdü….

Türk milletinin ATATÜRK’ü, GAZİ MUSTAFA KEMAL PAŞA’sı o gün ölmüştü…

ACIMIZ SONSUZDU VE HALEN ÖYLE….