Hastasın Kardeşim

Bugün arkadaşlarla sohbet ederken şöyle bir cümle duydum:

“hemen bir şeye yatırmam lazım yoksa ben o parayı yerim”…

Çok garip değil mi? Para yemek sanki kötü bir şey, parayı harcamak sanki aptallık gibi bir algı var toplumumuzda. Hep yokluk hep kıtlık psikolojisinin sonucu.

Mesela bir arkadaşımın hasbel kader 3 tane evi olmuş; birinde kendi oturuyor, ikisi kirada. Kira getirisi + maaşıyla yaşamını sürdürüyor ama zorlanıyor. Hayalindeki evde oturamıyor, hayalindeki arabaya binemiyor, yıllardır hayalindeki gibi bir tatil yapmamış… Sordum:

Neden dairelerden birini satıp hayallerini gerçekleştirmiyorsun?

“Onlar çocuklarım için” dedi. E sen daha 40 yaşındasın, genceciksin, dedim. Çocuklar ise 6-8 yaşında. 20 sene sonra ne yapsın çocuklar senin dandik daireni? Değer mi hayatının en güzel çağında kıt kanaat yaşamaya?

Toplum olarak kodlarımızdan genlerimizden ötürü para yemeyi, para harcamayı bilmiyoruz. Para kötü. Para kirli. Para yenen değil “yatırılan” bir şey. Sebep? İstikbale güvenmiyoruz. Başımıza ne gelecek bilemiyoruz. Devlet bize bakar mı emin değiliz. Ülkeye ne olur bilmiyoruz…

Sigorta kültürümüz yok. Ölsek “çocuklara kim bakar” derdindeyiz. 60 yaşına gelmiş insanlar hayatlarının kalanını güzel yaşamak yerine çocuklarına mal saklamak derdinde. Her şeyi satıp bir tekne alıp keyif yapamıyor mesela. Bunun mutlaka psikolojik sosyolojik bir sebebi olmalı.

Velhasıl kelam, ben bu “malda kalma” olayını biraz hastalıklı buluyorum. Hayalindeki arabaya binmek yerine bir ev alıp kiraya veriyorsan hastasın. Bir kez olsun bir trene binip dünyayı gezmek yerine her sene Akçay’a yazlığa gidiyorsan hastasın.

Temizliğe para vermemek için en yorgun zamanında evi kendin temizliyorsan, arabanı otoparka bırakmak yerine 500 metre öteye park edip yürüyorsan, eğer bir yerde yemek yedikten sonra masadan bardağında kalan suyu son kez içip kalkıyorsan hastasın.

Sen fakir değil hastasın kardeşim.

Yazar : Taner Çağlı “İngilizcenin Matematiğini Yazan Adam”

Kaynak : https://www.instagram.com/p/CqSVCCIMZpC/