Ben Anne Olmasaydım

Ben anne olmasaydım eğer;

Topuksuz ayakkabılarla da şık olunabileceğini bilmeyecektim.

Hamileliğim esnasında 60’lı kilolara kadar çıkıp, kendi çapımda ilk defa bir alanda rekorumu kıramayacaktım.

O küçücük ellerle renkli kartonlardan yapılmış bir kâğıt parçasının, bu kadar değerli olabileceğini öğrenemeyecektim.

Su almak için elimde kumanda ile buzdolabını açtığımda, kumandayı buzdolabına koyacak kadar ya da evden çıkarken telsiz telefonu çantama atacak kadar, kendimden geçmeyecektim.

Birinin canı yandığında ötekinin bu acıyı hissedebilmesinin, sadece ikiz kardeşlerde olduğunu sanacaktım.

Sabahın köründe gözü kapalı mutfağa kadar gidip, süt ısıtıp yine gözü kapalı dönme yeteneğini kazanamayacaktım.

Üzümün çekirdeklerini tek tek çıkarmak için, insanüstü bir uğraşa asla girmeyecektim.

Bir insanın gaz çıkarması beni bu kadar mutlu edemeyecekti.

Büyüdüğünüzde arkadaşlarınla birlikte partilerde “Süper Anne” olarak eğlenmeyi hayal edemeyecektim.

Sevginin böylesine karşılıksız olanını hiç tadamayacaktım.

Uykunun kıymetini bilemeyecektim.

Annemi bu kadar çok sevdiğimi anlamayacaktım.

Geceleri kesintisiz uyuyacak hafta sonunda sabahları istediğim saatte kalkacaktım ama, uyandığımda yanağıma konmuş minik ellerinizin sıcaklığı ısıtmayacaktı yüreğimi.

Çantamda sürekli bisküvi, ıslak mendil, bir adet oyuncak, düşer bir yerin kanar diye ayıcıklı yara bandı taşımayacaktım.

Acıyı geçiren öpücüğün gücüne inanmayacaktım.

38’5 derece ateş beni de yakıp kavurmayacaktı.

Yağmur sonrası çamurlu sularda zıplamanın keyfine varamayacak, siz bir lokma daha fazla yiyesiniz diye kalabalığın ortasında kafamda peçete dansı yapmayacaktım.

Siz olmasaydınız eğer, yaşamın karmaşıklığını unutup tekrar basit yaşamayı öğrenemeyecektim.

Siz olmasaydınız eğer, ben asla “anne” olmayacaktım.

“Bir çocuk doğduğu anda bir anne doğarmış” Bu lafın doğruluğuna inanmayacaktım.

Alıntı
Kaynak : Eylem YİĞİT