Heykeller

Yıllarca, iki kahraman heykeli, biri erkek, biri kadın, birbirlerine bakar durumda parkta dururlarmış, bir gün bir melek cennetten gelene kadar…

“Sizler iyi ve örnek heykel oldunuz, bu yüzden ben de size özel bir hediye vereceğim. Yarım saat icin sizi canlandıracağım, siz de bu süre icinde ne isterseniz yapabileceksiniz!” demiş.

Ve melek ellerini çırpar çırpmaz heykeller canlanmış, birbirlerine biraz utanarak yaklaşmışlar, ama sonra hızla parktaki calılıkların arkasına koşmuşlar. Kısa bir sure sonra calılıkların arkasından kikirdeşmeler, kahkahalar duyulmuş, çalılar sallanmış. Onbeş dakika sonra, çalılıklardan çıkmışlar, ikisinin de yüzünde geniş bir tebessüm varmış.

“Onbeş dakikanız daha var!” demiş melek, gözlerini anlamlı anlamlı kırparak… Dişi heykelin yüzündeki tebessüm biraz daha yayılmış ve erkek heykele dönmüş:

“Harika! Ama bu sefer güvercini sen tut, ben sıçacam kafasına !…”