Dün ufak bi enfeksiyon hastalığım için kan vermem gerekiyordu oturdum koltuğa hemşire iğneyi batırdı koluma hepimiz biliyoruzdur azda olsa insanin canı yanıyor o an başladım ağlamaya. hüngür hüngür ağladım.
herkes işi gücü bıraktı alaylı alaylı bana bakıyor. ufak bi iğne icin bu kadar ağlanırmı diye. ama bilmiyorlar. benim iki yaşında oğlum var tehsiş konulamayan bi hastalıkmış önce gözlerini kaybetti sonra tüm vucud fonksiyonlarını. her gün hastanelerdeyiz orda yatıp kalkıyoruz. hergün beslemek ve sıvı alması için damar yolu açmaları lazım ve damarları cok inceymis.
her gittiğimizde en az 3 hemşire başından ayağına kadar en az 15, 20 kez deliyorlar damar bulmak için. hemşirenin bana iğneyi batırdığı zaman oğlum geldi gözümün önüne. benim canım yandıysa o neler çekiyor diye. Ama diyemedim kimseye birşey.. (Arslan selam) - Alıntı
